درباره پارک ملی خجیر
پارك ملي خجير از نزديك‌ترين پارك‌هاي ملي همجوار كلان شهر تهران، است.منطقه‌اي كه از خيلي از نقاط آن ساختمان‌هاي شهر تهران و رودهن و بومهن ديده مي‌شود و در شب نور چراغ‌ها و صداي يكنواخت ماشين‌ها با يك فركانس ثابت جلب توجه مي‌كند.اين منطقه شش تنفسي تهران محسوب مي‌شود در حالي كه خود به شدت مورد تهاجم انواع آلودگي‌هاي زندگي شهري از قبيل ساخت و ساز و آلودگي هوا و آلودگي صوتي و...قرار گرفته است.
خجير منطقه‌اي است کوهستاني و تپه ماهوري با دامنه ارتفاعي 1300تا 2100متر در استان تهران که «جاجرود»در آن جاري است.اين منطقه در سال 1361با مساحتي برابر با 9971هکتار به پارک ملي ارتقاء يافت.تنوع بسيار زياد پارک، ويژگي اصلي آن به شمار مي‌رود.در روزگاراني نه چندان دور در اريبهشت ماه اين منطقه از شقايق پر مي‌شد، اما چيدن آنها توسط مردم و گردشگران، شرايط را به گونه‌اي تغيير داده است که امروز براي مشاهده چند گل شقايق بايد مدتي را در پارک جستجو کنيم.در واقع شقايق‌هاي خجير جزو گل‌هاي وحشي خود رو هستند که متاسفانه به خاطر تخريب‌هاي انساني دستخوش تغييرات بسياري شده اند.
در پارک ملي خجير انواع پرندگان و پستانداران زيست مي‌كنند.جالب اين كه هنوز آهو در منطقه ديده مي‌شود.بنا به اظهارات كارشناسان محيط زيست در منطقه غير از قوچ و ميش و كل و بز، پلنگ نيز وجود دارد.پارك ملي خجير همانند پارك ملي سرخه حصار در شرق تهران واقع شده و مساحت آن در حدود 100هزار و 13 هكتار است.
پوشش گياهي اين پارک ملي، عبارتند از:بنه، بادام كوهي، ارس، داغداغان، چنار، سپيدار، پده، بيد، زالزالك تبريزي، افرا، زبان گنجشك، عرعر، اقاقيا، كاج، تنگرس،تمشك، گز، شيشعان، روناس، زرشك، سوفورا، شيرخشت، سياه تلو، دغدغك و ارمك.از پستانداران اين منطقه مي‌توان به كل و بز، قوچ و ميش البرزمركزي، گراز، پلنگ، كفتار، روباه قرمز، شغال، گوركن، گربه وحشي و خرگوش اشاره کرد.